Coimbra

Vrijdag 22 oktober 2021: De nacht was rustig tot 5.30 uur, toen startten er vrachtwagens en bussen op het bovenste parkeerterras. Het onderste parkeerterras is gereserveerd en aangepast voor de campers.

Toen de waterkoker bijna kookte viel de elektra weg. De buren hadden ook geen elektra meer, dus het lag niet aan ons. Koffiewater toen gewoon met de fluitketel op gas gekookt. Smaakt net zo goed.

Na het ontbijt naar het 160 km zuidelijker gelegen Coimbra gereden. Veel stijgen en dalen, eerst nog zicht op de kleurige terrassen met druiven, al snel werd het wat rotsachtiger. Het hoogste punt was 950 meter. Er stonden naast de weg markeerpaaltjes voor sneeuwperiodes.

De formaliteiten in de campingreceptie waren snel klaar, vervolgens hebben we een kwartier moeten wachten voor we verder konden naar een olek. Een Fransman met aanhanger achter de camper stond water te tanken en vuil water te lozen op de saniplaats, hij had best van de weg af gekund maar deed dat niet. We moesten maar gewoon wachten. We zijn terecht gekomen in een Nederlandse enclave lijkt het; het merendeel van de gasten zijn Nederlanders, onze overbuur is een Fin. Portugees, Engels en Frans zijn de andere nationaliteiten. De Duitsers ontbreken deze keer. Er zijn wel een paar tentkampeerders.

We hebben bij de receptie een plattegrond van de stad en een dienstregeling van de bus naar de stad gekregen.

Na de lunch zijn we naar de bushalte bij de camping gegaan op de aangegeven tijd. Maar er kwam geen bus. Na bijna een uur verscheen de bus en binnen 20 minuten stapten we uit in het centrum.

Oude gebouwen en zelfs een middeleeuws huis in een van de smalle straatjes. Een mooie winkelstraat en een paar straatmuzikanten om de sfeer te verhogen. Veel terrasjes, zoals ook in de andere Portugese steden. Er was een winkeltje met de toepasselijke naam “Nickolaus”, dat helemaal vol hing met kerstartikelen.

Aan datzelfde pleintje was een kerk die we bezochten, we dachten even dat het de kathedraal was, maar het bleek een klooster. Het kerkbezoek was gratis, maar de sacristie en het klooster waren toegankelijk voor een klein bedrag.

De kerk was gedecoreerd met veel tegeltjes taferelen, er hing een mooi orgel hoog tegen een zijwandde, de sacristie was prachtig en ook de kloostertuin was mooi en goed onderhouden. Naast deze kloosterkerk lag een café met terras, ook het café was gevestigd in een mooi oud gebouw.

We zagen in Spanje en ook nu in Portugal regelmatig priesters en nonnen in de traditionele zwarte kleding.

Volgens de dienstregeling zou de bus terug naar de camping om 17.10 vertrekken, maar om kwart voor zes was de bus nog steeds nergens te zien. Bij het busstation is ook een taxistandplaats. We hebben een taxi terug naar de camping genomen. De taxirit leek wel een soort kamikazerit, race tegen de tijd. De taxichauffeuse had een forse stijl van rijden, maar in een kwartier stonden we gezond weer op de camping. De rit vanuit de stad kostte 5,50 euro. De prijs viel alleszins mee. Overdag scheen de zon, temperatuur ruim 20 graden, na zonsondergang koelde het al snel af naar 12 graden.

Zaterdag 23 oktober 2021: Vannacht en vanmorgen waaide het flink, maar rond de middag was de wind weer verdwenen, even wat boodschappen gedaan bij de supermarkt dicht bij de camping. Tegen 13.00 met de bus naar de stad gegaan, de bus had “maar” 20 minuten vertraging en was snel in het stadscentrum: weinig klanten en weinig verkeer op de weg. We zijn naar de universiteit gegaan, een dorp op zichzelf met bijzondere oude gebouwen. Een gedeelte van de gebouwen staat in de steigers, er blijft genoeg moois over om te bekijken. De universiteitsgebouwen liggen op een heuvel, je hebt er ook een prachtig uitzicht over de stad.

We kwamen er een Braziliaan tegen die zat te genieten van de sfeer, zijn zoon was werkzaam voor de universiteit in Braga en zijn grootvader was geboren in Duitsland.

Voor toilettoegang moest je eerst een ticket kopen in het souvenirwinkeltje.

De daken van een aantal gebouwen waren meerkleurig. Wel apart om te zien. In de nieuwe kathedraal(er is ook een oude) moesten we 1 euro doneren voor de restauratie. Donatie verplicht.

Weer terug in de winkelstraten was het een enorme drukte; er begon een demonstratie tegen abortus.

Er zijn heel veel “pastelaria’s”, een soort gebakwinkel en café in een, met terras, ze verkopen zoetigheden en koffie, thee, maar ook alle andere drank en soms zelfs snackmenu’s.

Om terug te gaan naar de camping gingen we naar het busstation met het idee, als de bus op tijd is nemen we die en anders maar een taxi naar de camping. We kwamen de bus ruim voor de vertrektijd al tegen, liep voor op dienstregeling. Toen maar gelijk een taxi genomen.

Terug op de camping een was gedraaid en opgehangen, kan die drogen tot morgenmiddag.

We zijn gaan eten in het camping restaurant. Eenvoudig, maar lekker; met wat wijn en bier voor minder dan 30 euro. We klagen niet.

Zondag 24 oktober:Op de camping verblijven een paar bijzondere gasten: een van hen is een Duitser die met de fiets vanuit Duitsland op bedevaart was gegaan naar Santiago de Compostella, hij is vanuit Santiago verder gefietst met de bedoeling via Portugal en de kust van Spanje weer naar huis te gaan. Hij is echter onderweg ziek geworden en is toen hier gebleven met zijn tent. Hij wil hier ook de winter nog blijven en dan pas verder gaan, 3000 km heeft hij tot nu gefietst. Inmiddels heeft hij een jonge zwerfhond geadopteerd. Er is een echtpaar uit

Quebeq Canada, zij wonen in een grote 5th-wheel. Er is ook een Portugese man met een mini-tentje en een mazda sportwagen.

We zijn met de fiets via een fietsroute en via een park naar de stad gefietst. In de buurt van het centrum had mijn fiets plots een platte band; geen reparatieset bij de hand natuurlijk. Onze fietsen aan een boom vastgezet en te voet verder gegaan. In de stad was het heel erg druk met studenten, de meesten in uniforme zwarte kleding, vaak met een map in de handen met een gekleurd lint eraan, soms ook getooid met een hoed in een of andere kleur.

We hebben aan een student gevraagd wat de diverse kleuren betekenen. Elke kleur staat voor een andere faculteit, rood betekende rechtenstudie, geel medicijnen etc. Soms waren er ook jongens en meisjes gehuld in een kleurig rokje. In de namiddag zouden dan festiviteiten beginnen op het universiteits terrein. Dat gebied was vanaf de middag gesloten voor publiek. Volgens de toeristeninfo zouden de festiviteiten een hele week duren.

Het was inderdaad druk in het centrum. We hebben om 14.00 de fietsen opgehaald en zijn met de fiets aan de hand terug gelopen naar de camping. Onderweg kwamen we regelmatig opgetuigde studenten tegen.

Na ruim een uur lopen waren we op de camping. De was die gisteren was opgehangen was inmiddels droog en ligt weer in de kast. De fietsband is inmiddels ook gerepareerd.

Peso da Régua en Pinhao

Donderdag 21 oktober 2021:Vanuit Braga via een mooie bergroute naar Peso da Régua in de Dourovallei gereden.

Een mooie gemeentelijke camperplaats aan de rivier de Douro is voor 24 uur ons stekje. Melden bij de bar van het gemeentelijk zwembad en bij gebruik elektra 3 euro betalen, dat zijn de voorwaarden om op deze plek te mogen verblijven. Vanmiddag de trein naar Pinhao genomen, (het station ligt vlakbij de camperplaats) Pinhao is een dorpje in de Dourovallei met een prachtig treinstationnetje en veel wijnhuizen. Het was een mooie treinrit langs de Douro, met zicht op de druivenvelden op de hellingen, vooral mooi omdat de bladeren hun herfstkleuren hebben.

Het stationnetje in Pinhao is wel mooi om te zien met taferelen op meerdere tegeltjes. Taferelen op tegeltjes zijn er heel veel te zien in Portugal.

In Pinhao lag een cruiseschip en waren 2 bussen met toeristen, maar eigenlijk leek het dorpje verlaten.

We hebben door het dorpje en langs het water gewandeld en vervolgens op een terras gezeten. Daar kwamen we een stel Zwitsers tegen die een kleine tour door Portugal maakten. Zij logeerden ergens in een hotel en waren met dezelfde trein als wij naar Pinhao gereisd. We zijn samen weer teruggereisd naar Peso da Regua. Met Bubbles gewandeld en toen die eten had zijn we zelf op zoek gegaan naar eten.

Het restaurant waar we terecht kwamen was griezelig efficiënt georganiseerd. Elk personeelslid had een “oortje” voor communicatie en ieder had duidelijk een taak. We hebben er heerlijk gegeten, en de menuprijs was alleszins acceptabel, maar ruim 7 euro voor een glas wijn vonden we wel overdreven duur.

Braga

Maandag 18 oktober: Gisteravond stak weer een storm op en begon het weer te regenen; het heeft bijna heel de nacht gestormd en geregend. Gelukkig konden we vanmorgen droog wegrijden. Onderweg heel veel druivenvelden, wijngaarden. Het bijzondere is dat alle takken met bladeren als een dak uitgespreid zijn over draden of draadnetten. Alle druiventrossen kunnen zo mooi vrij hangen. We zijn naar Pontevedra gegaan voor boodschappen. Daar ligt een grote supermarkt dicht bij de autoweg. De toegangsweg naar de lager gelegen parkeerplaats met bijbehorende parkeergarage was aan de smalle kant. Er was ook een tankstation bij de parkeerplaats en een garagewerkplaats.

Toen we weer weg wilden rijden bleek er alleen een uitgang te zijn via de parkeergarage, de max. doorrijhoogte was echter 2 meter en de camper is bijna 3 meter hoog. Er stond wel een vrachtwagentje spullen te leveren bij het tankstation. De man gevraagd hoe we van die parkeerplaats af moesten komen. De man praatte alleen Spaans, probeerde met veel gebaren en veel praten te vertellen hoe we weg konden, het werd me niet echt duidelijk. Toen het vrachtwagentje zelf vertrok reed ie de smalle eenbaansweg naar boven tegen het verkeer in, dwz, er waren gelukkig geen tegenliggers. Wij volgden dan maar zijn voorbeeld, wij hadden minder geluk, bijna bij het eind kwam een auto naar beneden. Eerst wilde de autobestuurder niet achteruit, hij gebaarde dat wij achteruit moesten. Uiteindelijk ging hij toch achteruit, een heftruckchauffeur hield halverwege ander dalend verkeer tegen en toen konden we eruit en via een soort dienstuitgang naar de openbare weg.

Vervolgens zijn we naar A Guarda gereden, een klein vissers dorp aan de kust, tegen de Portugese grens.

“In A Guarda ligt de Castro de Santa Trega. Dit is een Gallisch fort op de helling van de Santa Trega berg. Ook is het een archeologische vindplaats, waar in 1862 een bronzen beeldje van Hercules gevonden werd en Keltische ruïneshierna. Calvo noemde het voor het eerst de ruïnes van een versterkte stad, waardoor het vermoeden ontstond dat het om de mythische stad Mount Medulio ging. Voor de Keltische beschaving bevonden ook al andere menselijke stammen zich in dit gebied. Dit kon men aan de hand van een aantal rotstekeningen, die in de buurt van A Guarda gevonden zijn, zien”(bron: Spaanse steden.nl).

Het fort en de Keltische ruines liggen hoog op de berg. Er moet normaal entreegeld betaald worden, behalve op maandag. Op maandag zijn ook de musea gesloten, dus alleen de buitenlocaties zijn dan te bezoeken.

Vanaf de berg heb je ook een geweldig uitzicht op de omgeving. Terwijl we boven op de berg waren kwam er opeens zeemist opzetten, heel het mooie uitzicht weg. 10 minuten later was de mist weer weg.

In het dorp zelf waren een paar mooie oude gebouwen en smalle straatjes. Er was helemaal niks te beleven, geen mensen op straat ook. De straten die vernoemd waren naar een persoon, hadden onder het straatnaambord een foto van de betreffende persoon en een verhaaltje over zijn verdiensten.

Na ons bezoek aan A Guarda zijn we naar Portugal gereden. We hebben ons voor de tolweg geregistreerd, dan wordt de tol automatisch afgeschreven. Portugal heeft twee tolsystemen. Er zijn tolwegen waar je alleen elektronisch kunt betalen, vandaar de registratie. Het andere systeem is gewoon bij oprijden ter plekke een kaartje trekken en als je de weg verlaat cash afrekenen. De autoweg naar Braga maakte gebruik van het systeem met kaartje en afrekenen bij verlaten van de weg. Bankpas werd niet geaccepteerd, euro’s moesten het zijn. Het was een bemand tolstation.

De camping in Braga was snel gevonden. Vriendelijk personeel dat voornamelijk Portugees spreekt. De camping is een terrassencamping bij een voetbal- en atletiekstadion. Het is er niet druk, maar er staan toch nog ong. 15 bewoonde kampeermiddelen. Een van onze tijdelijke buren is een bejaard Frans echtpaar dat hier een vaste plek heeft voor hun caravan. De man van het stel is 83 jaar geleden in deze stad geboren, en dat wil hij weten ook.

Dinsdag 19 oktober:In Portugal is het 1 uur vroeger dan in Spanje, dus vanmorgen waren we vroeg wakker. De zon scheen en het beloofde een warme dag te worden. Na het ontbijt per fiets op weg naar het centrum, maar erg ver zijn we niet gekomen. Een paar honderd meter vanaf de camping was de toegangsweg naar het centrum geblokkeerd door een grote weekmarkt. De politie hield toezicht. Daar we niet precies weten hoe het zit met mondmaskergebruik hebben we maar aan de politie gevraagd of die dingen gedragen moesten worden. Niet nodig volgens 2 agenten. 90% van de marktbezoekers droeg een mondmasker, we zagen het al in Spanje en ook hier: veel mensen lijken erg gehecht aan hun mondmasker. We hebben wandelschoenen gekocht, toen we over de aankoop twijfelden gingen er tot onze verbazing al snel veel euro’s van de prijs af, de oorspronkelijke prijs was naar nederlandse begrippen al laag. Het was gezellig druk op de markt. We zijn na de lunch bij de camper maar weer richting centrum gefietst. Een mooi oud centrum met veel goed onderhouden gebouwen en een kathedraal met heel veel goud, wat kitcherig. Wel heel bijzonder vonden we het orgel, eigenlijk de orgelpijpen in de kathedraal. Aan weerszijden van het middenschip, hoog in de kerk hingen de pijpen, een constructie uit de 18^e eeuw. Een ander bijzonder gebouw was een voormalig klooster en ziekenhuis. Het klooster was nu een mooi hotel met 230 kamers, 2 restaurants en enkele conferentiezalen. De bijbehorende kerk was in gebruik als kerk. Het hotel behoort tot een keten met hotels in Zuid Amerika en Europa. Ze hadden een grote groep Zuid-Amerikaanse gasten. Het personeel was apetrots op hun bijzondere hotel, we mochten het bezichtigen.

We kwamen op het plein 2 jonge mannen tegen, Brazilianen. Zij maken een korte tour door Portugal en wilden graag samen op de Foto.

We dronken op een terras 2 glazen wijn en 2 biertjes voor de gezamenlijke prijs van 4,30 euro. We dachten eerst dat de ober zich vergiste, maar dat was niet het geval.

Tegen de avond stak een fris windje op, de dagtemperatuur was vandaag 27 graden, voor morgen is regen voorspeld.

Woensdag 20 oktober:Vannacht is het begonnen te regenen, het heeft vanmorgen tot ong. 11 uur geregend, na 12.00 werd ook de bewolking minder en verscheen de zon.

Het hoogtepunt van Braga moesten we nog bezoeken, Santuário do Bom Jesus do Monte, letterlijk 'Heiligdom van goede Jezus van de Berg’. Het huidige heiligdom dateert uit 1722. De eerste trap (met kapellen gewijd aan de kruisweg), gevolgd door een zigzaggende trap die gewijd is aan de vijf klassieke zintuigen, waarbij elk zintuig wordt voorgesteld door een bijbehorende fontein, een derde trapsegment werd in 1781 gebouwd (gewijd aan de drie theologische deugden geloof, hoop en liefdadigheid met bijbehorende fonteinen). 600 treden tellen de trappen. In 1882 werd de kabelbaan Elevador do Bom Jesus aangelegd.

De campingreceptie had geen informatie over dit heiligdom op de berg en verwees ons naar de toeristen info in de stad. Via google maps toen maar de vertrekplaats en vertrektijden van de bus opgezocht. Onze fietsen bij de opstaphalte aan een hek geketend en toen met de bus 4 km de heuvel op gegaan. Daar het treintje naar het heiligdom genomen.

Het complex bestaat uit een paar hotels, prachtig aangelegde tuinen, een restaurant en natuurlijk een prachtige kerk, met zeer krachtige, mooi klinkende klokken. In de kerk een driedimensionale achtergrond achter het altaar en de zijaltaren. Vervolgens hebben we de trappen naar beneden genomen. Vele terrassen, stee ds van het ene terras naar het andere. De hele kruisweg 3 dimensionaal in de gebouwtjes aan de zijkanten van de terrassen, op elk terras een fontein en veel beelden en vooral de fonteinen van de zintuigen zijn wel bijzonder om te zien.

Eenmaal beneden weer terug naar het centrum met de bus. We zijn nog even in het centrum geweest om een drankje te drinken op een terrasje. We kwamen een gepensioneerd Amerikaans stel uit Oregon(USA) tegen, zij hadden het heiligdom op de berg vanmorgen bezocht, maar toen was het uitzicht nihil door de mist. Het stel trok 2 maanden door Portugal. Vanmiddag was het best aangenaam weer, met wat wolken en wat zon, vanavond viel er opeens uit het niets een bui.

Noalla

Vrijdag 15 oktober:De camperplaats in Finisterre is niet echt muisstil; vooral de bootjes verstoren de rust. Tot laat hoor je de bootjes en al weer vroeg varen de vissers uit.

Vanmorgen naar Ezaro, daar zou een waterval zijn die altijd water heeft. De laatste kilometer tot de waterval zagen we niet zitten: een erg smal weggetje. Vanaf de brug in het dorp kon je de waterval in de verte zien. Daar hebben we het maar mee gedaan. Toen verder over de bochtige kustweg naar Muros. Muros zou het allermooiste middeleeuws dorpje van Galicie zijn en de moeite waard om te bezoeken. Toen we daar aankwamen bleek er de weekmarkt te zijn. Het was er verschrikkelijk druk op de weg en (een) parkeerplaats was er ook niet. Uiteindelijk vonden we parkeerplek in de vissershaven. Het dorpje zelf viel tegen, inderdaad smalle straatjes en oude huizen. Veel slecht onderhouden, vooral de straatjes, publieke fonteintjes en trappen. Het stadhuis zag er verzorgd uit, keek uit op de haven, en op het plein voor het stadhuis waren meerdere terrassen. Onze weg na de lunch vervolgd langs de rotsachtige en grillige kustlijn.

Onderweg zien we al meerdere dagen in veel tuinen een soort huisjes op betonnen palen staan. De meeste huisjes hebben spleten in de wanden, de deurtje, een pannendak en een kruis op de gevelpunt. Even dachten we dat het een soort privé-kapelletjes waren, maar het blijken van oudsher voorraadhokjes te zijn, waarin ook granen etc. gedroogd kunnen worden door de luchtstroom via de spleten. Soms worden de huisjes gebruikt als rommelopslag.

Tegen vieren bereikten we camping Monte Cabo, een kleine camping in Noalla pal aan de kust, ten westen van Pontevedra. Het was even zoeken naar de juiste toegangsweg, het was een heel smal weggetje dat eindigt bij de camping. Tot onze verrassing een camping met Nederlandse eigenaar. Het uitzicht vanuit de camping is heel mooi, je kijkt uit over de zee. Een andere Nederlander, een paar Duitsers,Spanjaarden en 2 Zwitsers zijn onze medekampeerders. Het wordt inmiddels wat lastig om een camping te vinden aan deze kust, de meesten zijn vanaf vandaag gesloten voor de winter.

Zondag 17 oktober:Gisteren heeft het heel de dag af en aan geregend en er waaide een straffe wind. Echt koud was het niet. Er zijn gistermorgen meerdere kampeerders vertrokken, onze Duitse buren hebben een kleine kampeerbus en een grote herdershond. De weersvoorspelling was niet best, en als de hond binnen lag konden zij alleen buiten zitten. Ze hebben nu voor een paar nachten een stacaravan op deze camping gehuurd.

Wij hebben met een anders Duits stel een borrel gedronken, en besloten met zijn 4-rtjes te gaan eten in het campingrestaurant. Van tevoren een keuze uit het menu maken en een dinertijd afspreken. Dat hadden we gedaan. Net na zessen begon het te hozen en stormen, de luifel stond opeens op instorten. De luifel razendsnel ingedraaid, gevolg: ik was drijfnat want er stond water op. Lekker gegeten in het restaurant. Vannacht verdween de storm net zo plotseling als ie gisteren was opgestoken.

Vanmorgen scheen een voorzichtig zonnetje tussen de wolken door. De was die sinds eergisteren op de draad hangt lijkt vandaag wel droog te worden.

Om 14.00 zomaar uit het niets dichte zeemist, je kunt nog amper een hand voor ogen zien. Vooral de snelheid waarmee de mist het land op kwam was heel verrassend.

Toen de mist verdwenen was begon het te motregenen. Al met al een wisselvallige dag, maar na 3 dagen ligt de was weer droog in de kast.

A Coruna en Fisterra

Woensdag 13 oktober:Vanmorgen vertrokken van de camping in Perlora en naar Playa las Cathedrales gereden. Daar zouden hele mooie rotsformaties te bezoeken zijn op het strand. Daar aangekomen was er ruim plek op de parkeerplaats en hebben we de aangegeven route gelopen. Bij laagwater kun je op het strand ook tussen de rotsformaties lopen. Helaas vielen de rotsformaties wat tegen, In Portugal zagen we eerder heel wat mooiere rotsen. Van daaruit doorgereden naar A Coruna, de meest westelijke stad van Spanje. Het was heel rustig op de weg. Er is geen camping, maar de jachthaven ligt tegen het centrum aan en biedt ook plek voor campers. Per fiets eerst naar de westpunt gereden over een mooi aangelegd fietspad. Op de westpunt ligt de vuurtoren, de Torre de Hercules, deze zou de enig werkende vuurtoren zijn, in de eerste eeuw gebouwd door de romeinen.

De oude binnenstad is klein maar wel de moeite waard om te bezoeken. Oude gebouwen, smalle straatjes, kerken en kloosters ontbreken niet. Het gemeentehuis, een overweldigend gebouw ligt aan een groot plein, het Maria Pita plein. Maria Pita was een Spaanse vrouw, die eind 16^e eeuw bekend werd door haar actieve rol in de verdediging van de stad A Coruña tegen de Engelse admiraal Francis Drake. Op het plein staat haar standbeeld.

Er is een brede boulevard langs de havens met heel veel leuke terrassen. Het was vandaag zonnig en ruim 22 graden. Onze warmste dag tot nu.

Donderdag 14 oktober:Het is op dit moment om 8 uur nog donker. We hebben met nog 10 andere campers overnacht op de camperplaats bij de jachthaven. Een internationaal gezelschap: Zwitser, Duitser, Portugees, Fransman, Spanjaarden, een Ier en nog een Nederlander. Je kunt in het havengebouw het sanitair gebruiken, prima toiletten en douches. Tegen betaling ook een wasmachine en een droger. Gisteravond de was gedaan en gedroogd. Binnen 1,5 uur lag alles weer schoon en droog in de kast.

Toen we de stad uitreden werden bij de toegang tot een aluminiumfabriek banden verbrand. Dat veroorzaakte vieze zwarte rook en niemand kon het fabrieksterrein op. Er stonden heel veel auto’s langs de weg. Een protestactie tegen voorgenomen sluiting van deze fabriek hoorden we later. Er zijn daar al sinds een jaar protestacties.

We zijn naar Fisterra(Finisterre) gereden, de meest westelijke punt van Europa en het absolute eindpunt van de pelgrimstocht vanuit Santiago de Compostella.

“Finisterre, in het Galicisch Fisterra, is een mythische plaats aan de Costa da Morte. De plaats en de gelijknamige kaap zijn door de Romeinen vernoemd naar het einde van de wereld. Tegenwoordig is de plaats voor vele pelgrims het eindpunt van hun camino, waar ze hun wedergeboorte vieren met het aanschouwen van de zonsondergang en het ritueel verbranden van hun kleding”

“Op kaap Finisterre staat de kilometerpaal met de mythische afstand: 0,00 km. Hoe toepasselijk op het ‘einde van de wereld’. Het markeert het einde van de bijzondere Camino de Finisterre.
De camino de Finisterre is een officiëlecamino de Santiago. Toch is deze tocht geheel anders dan de andere pelgrimstochten. Het is de kortste camino, maar vooral bijzonder omdat deze camino nietSantiago de Compostelaals eindplaats heeft. De camino de Finisterre start in Santiago en eindigt in Finisterre.“

We hebben de camper op de overnachtingsplaats gezet en zijn naar de kaap gefietst, 3,5 km bergop.

Het was er niet druk. Wel passeerden we onderweg meerdere lopende pelgrims en ook op de kaap waren meerdere pelgrims, herkenbaar aan de Sint Jacobsschelp bevestigd aan hun rugzak. We kwamen er een Engels stel tegen die er voor de 3^e keer waren. 20 jaar geleden voor de eerste keer, toen was er niks te zien omdat het erg mistig was, later waren ze er nog een keer geweest op een mistige dag, maar vandaag was het helder en zonnig. Een heel mooi uitzicht op de rotsachtige kust en over de baai waaraan Fisterra ligt.

Terug op de camperplaats waren er in de baai dolfijnen te zien, 5 dolfijnen dartelden niet ver van de camperplaats in het water. Leuk om te zien.

Gijon voorbij

Maandag 11 oktober: Vanmorgen begon de dag mistig, toen we wegreden bleken laaghangende wolkenbanken de mist te veroorzaken, eenmaal beneden was er geen mist, wel zon.

Omdat het dinsdag een feestdag is en alle winkels gesloten zullen zijn eerst boodschappen gedaan bij een megasupermarkt. Daarna naar Perlora, 15 km westelijk van Gijon. Onderweg veel mooie baaien aan de rotsachtige kust. De autoweg loopt parallel aan de route national, wij hebben de autoweg genomen. Er zijn overal veel Fransen onderweg, zo ook vandaag op de weg. De kustweg loopt door erg bergachtig gebied en via de noordrand van het Picos gebergte. Veel weilanden en veeteelt in dit gebied.

We arriveerden halverwege de middag op de camping, een kleine terrassencamping op een rots in de zee. In de loop van de middag kwamen nog 10 andere kampeerders voor de nacht, sommige vaste gasten zijn ook aanwezig.

Er waait een stevige wind en er zijn hoge golven. We hebben een plek op een van de lagere terrassen, op het bovenste terras was het uitzicht mooier, maar waait het wel erg hard.

Het dichtstbijzijnde dorp is Candas, een leuk oud dorpje met een strandje en een vissershaven.

Er zijn veel restaurantjes in het dorpje en we hebben vanavond gegeten in een zeer druk bezocht zaakje.

Veel Spanjaarden kwamen voor een drankje en een hapje(tapas). Het drankje was voor bijna iedereen Sidra Penon, appelcider. Het leek wel de nationale drank. Het uitschenken was ook bijzonder. Elk glas werd gevuld door de fles op grote hoogte boven het glas te houden bij het vullen. Overigens werd er maar een bodempje cider ingeschonken, dat werd dan wel vele malen herhaald.

Er was ook nog een tafel met Engelsen om te eten, de rest van de gasten waren Spanjaarden en het personeel sprak alleen maar Spaans, ook de menukaart was alleen in het Spaans. Het is ons gelukt om een heerlijk maal te bestellen.

Dinsdag 12 oktober: Vanmorgen besloten om Aviles, een stadje 15 km hiervandaan te gaan bezoeken. Het treinstation is dichtbij de camping, maar je kunt er geen treinkaartje kopen. Bij de receptie dacht men dat je bij aankomst in het aankomststation alsnog kon betalen en met dat bewijs zou je dan het station kunnen verlaten. Volgens de dame in de receptie werkte dat in elk geval in Gijon zo. Wij gingen echter naar Aviles en bij aankomst konden we dus het stationnetje niet verlaten; de poortjes bleven gesloten. Er stond wel een ticket automaat met legio keuzemogelijkheden, maal alleen in het Spaans want de talenkeuzeknop werkte niet. We snapten er niks van, en konden dus het station niet uit. Een jong stel, alleen Spaans sprekend, zei dat het onmogelijk was om een uitloop ticket te kopen. Tja, wat nu..? Uiteindelijk opende het meisje met haar kaartje een poortje en hield dat open zodat wij eruit konden, zucht. Andere reizigers hebben toen de terugreiskaartjes voor ons aangemaakt, die konden we dan later gebruiken voor de terugreis. Daarna konden we rustig het stadje bezoeken.

Aviles heeft een heel kleurig oud historisch centrum met meerdere pleintjes en parken. Een enorm “Ayunamento”=stadhuis ligt aan de Plaza Espania. Er zijn heel erg veel cafeetjes en terrasjes, goed bezocht nu de Spanjaarden een vrije dag hadden. Sommige gebouwen hebben ook een galerij, handig als terras bij regen of hete zon.

Er zijn heel wat oude gebouwen, allemaal goed onderhouden en sommigen in gebruik als hotel. Ook kerkgebouwen en een klooster ontbreken niet.

Een broodje, koffie en een glas wijn op een terrasje, maakte ons 10 euro armer. Een belegd hard broodje valt onder de noemer “tapas”, of zoals men de hapjes hier noemt “pincho’s”. Ze kosten hooguit 1,5 euro per stuk, maar zijn voor ons voldoende als lunch.

Na nog een rondje door de drukke straatjes zijn we weer naar de camping gereisd. De trein vertrok met ruim een half uur vertraging, doordat het spoorwegpersoneel stakings akties hield waardoor sommige treinen uitvielen.

Ons eerder die dag gekochte kaartje werkte wel, dus geen probleem bij de thuisreis.

Nog even in de zon kunnen zitten, er stond veel minder wind dan gisteren.

We kregen als buren drie Jongelui en een oudere heer, rondtrekkend in tentjes. De jongelui zijn Engelsen, de man is Amerikaan en met pensioen. Voorlopig trekken ze samen door Europa. De jongelui hebben een jaartje vrij genomen om de wereld te verkennen. De Engelse jongelui klaagden dat de Brexit het reizen bemoeilijkt. De jongelui trekken zich weinig aan van de coronaregelgeving in deze regio: mondmaskers overal in publieke binnenruimten, en soms in drukke straten. We hebben wel eens het gevoel dat sommigen hier zelfs met mondmaskers slapen.

Bij veel huizen in deze regio staat een soort tuinhuis op poten, soms wordt het ook gebruikt als hooiopslag, terwijl onder het huis geparkeerd kan worden. We hebben niet kunnen achterhalen wat nou precies de functie van die etage op poten is.

Tot Bilbao.

Zaterdag 9 oktober. Rond middernacht dachten een paar Spanjaarden tegenover ons dat ze er wel een gezellige nacht van konden maken, inclusief bijbehorend volume. De campingbewaker maakte binnen een paar minuten een einde aan die overdaad van gezelligheid. Het duurde even voor de zon tevoorschijn kwam vandaag, bewolkt tot ruim na de middag en vanaf 17.00 weer veel bewolking en gelijk te fris om buiten te zitten.

Vanmorgen zijn we per fiets naar een winkelcentrum in Zarautz gegaan. Erheen ging prima, volgens google een daling van 100 meter in 1500 meter. Onderweg nog even gestopt bij een uitzichtspunt over de baai. Daar kwamen we een Canadees tegen, hij was lopend op weg naar Santiago de Compostella(nog 800 km) . Hij had daarvoor nog 2 maanden de tijd.

Een fietshelm is in Spanje verplicht buiten de bebouwde kom, de Spaanse politie is niet te beroerd om een boete uit te schrijven als de fietshelm ontbreekt. Dus naar een grote sportwinkel om een helm te kopen. Die was snel gevonden, maar de dame aan de kassa kreeg de diefstalbeveiliging niet los. Ze verdween met de helm naar???...het duurde en duurde, na ruim een kwartier kwam ze terug, maar de beveiliging was er nog niet af. Ze plukte een man uit de winkel en nam die mee naar het magazijn om het probleem op te lossen. Een tijd later verscheen de dame weer, zat de diefstalbeveiliging nog steeds aan de helm. Thieu had inmiddels een zelfde helm uit het rek gehaald, ironisch, aan deze helm zat helemaal geen diefstalbeveiliging. Dat begreep de dame en na betaling konden we eindelijk verder.

Terug naar de camping kostte heel wat moeite, een vrij stijle heuvel op is zelfs met ondersteuning een lastige klus.

We hebben inmiddels ontdekt dat dinsdag een nationale feestdag is. Een feit om rekening mee te houden, winkels hier zijn op zon- en feestdagen gesloten.

De camping staat inmiddels helemaal vol, niet alleen vanwege een surf-festijn, maar ook omdat veel Spanjaarden een lang weekend vrij hebben.

Zondag 10 oktober: Op een camping met veel surfers wordt heel de dag door gebruik gemaakt van de douches, als ze terugkomen van het surfen. Het voordeel is dat er ’s-Morgens bijna niemand wil douchen, geen file bij het sanitairgebouw.

Na het ontbijt hebben we betaald en zijn via de kustweg richting Bilbao gereden. Mooie route met mooi zicht op de rotsige kust en stranden. Soms kom je langs plekken of plaatsjes waar je zou willen stoppen, maar er zijn bijna geen parkeerplaatsen langs de kustweg. Heel veel volk op de been, veel wandelaars en fietsers. Wel vervelend dat op het merendeel van de borden tekst in het Baskisch staat. Alleen grotere plaatsen worden in 2 talen aangegeven.

We kwamen voorbij een bushokje waarin gordijnen hingen. We kwamen ook nog de deelnemers aan een wielerwedstrijd tegen, de ronde van…??? Alle deelnemers hadden een bord met een nummer op hun fiets. Er was een kopgroep met begeleiding en dan op flinke afstand nog enkele groepjes, en uiteindelijk het “peloton”. In Lekeitio passeerden wij een overvolle camperplaats, gratis verblijfplaats beschikbaar gesteld door de geeente. Lekeitio is een mooi oud kustdorpje.

We wilden een bezoek brengen aan Gaztelugatxe, een eilandje voor de kust met daarop een kapelletje. Het eilandje is alleen bereikbaar via een smalle trap en muur. Er was een parkeerplaats langs de weg van waaruit je beneden het eiland kon zien liggen. Dat was ook alles wat we hebben gezien; het was er heel erg druk en de kleine parkeerplaats was bomvol. Er was een soort rotonde waar je kon keren. Ook het restaurant bij de parkeerplaats was druk bezocht. De volgende mogelijkheid om een camper te parkeren was kilometers verder in Bakio. Daar mag alleen geparkeerd worden op een speciale betaalde parkeerplaats voor campers. Die parking ligt midden in het plaatsje, dus we wilden daar stoppen om te lunchen. Je kon de parkeerplaats alleen op via een ingewikkeld systeem met een app en registratie van een betaalkaart, tevens kostte parkeren altijd minimaal15 euro, je betaalde sowieso voor 24 uur.

We zijn doorgereden en kwamen terecht bij een leuk uitziend restaurant met bruin cafe. Een (te)zeer behulpzame spanjaard hielp met bestellen, want hij sprak ook engels en de barman niet. We hebben een heerlijk broodje ham/kaas gegeten, iberico ham, niet de lekkerste ham, wel de duurste. Ook de koffie was heerlijk, maar de rekening was schrikken, elk broodje kostte 13 euro.

We zijn naar de camperplaats van Bilbao gereden voor de nacht, daar aangekomen waren er nog 4 vrije plaatsen, de overige 68 waren al bezet. De camperplaats ligt hoog boven Bilbao en heeft een prachtig uitzicht over Bilbao, vooral in de avond een mooi plaatje.

In Spanje aangekomen

6 oktober ’21:

Na een nacht in op de doodstille parkeerplaats van Futuroscope ontdekten we in de morgen dat we nog 2 medekampeermiddelen als gezelschap hadden. Toch niet alleen dus.

Voor achten reden we weer richting Poitiers. Best druk op de weg met mensen op weg naar hun werkplek. Alleen de bakkers waren al open, en de tankstations natuurlijk. Via de N10 naar Bordeaux gereden; veel lage mistbanken over de akkers. Hier en daar nog grote velden uitgebloeide zonnebloemen, veel akkerland al netjes geploegd voor de winter.

Veel vrachtverkeer op de N10, maar geen files of ander verkeersongemak. Het passeren van Bordeaux ging ook zonder oponthoud. Bij de eerste parkeerplaats na Bordeaux hebben we een broodje met koffie gehaald, na eerst een bezoekje aan de toiletten. De deuren in de toiletruimten zijn versierd met decorbehang, dus bij de heren kom je terecht in een bos en bij de dames in een Lupinenveld. Beetje duizeligmakend en wat lastig om een deurknop te vinden, maar ook wel weer apart. Wennen is het ook weer dat we overal binnen een mondmasker moeten gebruiken.

De laatste kilometers naar Urrugne hebben we via een lokale weg gereden, in St Jean-de-Luz reden we voorbij de jachthaven. Tot onze verbazing is daar een camperplaats/parkeerplaats voor 12 campers die vol stond. De parkeerplaats ligt ingeklemd tussen de spoorlijn en de doorgaande weg. Zicht op de haven, dat dan weer wel.

Aangekomen op de beoogde camping kregen we snel het door ons gevraagde plekje. Wel hebben ze de plaatsen in 3 prijsklassen ingedeeld, maar voor alle plaatsen geldt wel de kortingskaart van ACSI, maar ook dan hanteren ze 3 prijsklassen.

We staan wel in een leuk internationaal hoekje, met Fransen, Noren, Spanjaarden en Duitsers. Wat Nederlanders, een paar Engelsen en Duitsers en de overige 30 zijn Fransen. De Duitsers in ons hoekje willen hetzelfde gebied als wij bezoeken, mogelijk komen wij hen in Spanje nog een keer tegen. Het was later in de middag ruim boven de 20 graden, dus nog even heerlijk buiten kunnen zitten. Ook Bubbles vond het prima buiten, ze heeft nu eenmaal een enorme hekel aan de bench tijdens het reizen.

7 oktober 2021 Donderdag: Al onze buren zijn vanochtend vertrokken. Ruimte voor nieuwe buren.

Vanmorgen verscheen na een erg vochtige nacht om 10.00 de zon weer. We hebben boodschappen gedaan bij de grote supermarkt in de buurt. Daarna in de zon geluncht. Na de lunch zijn we naar Saint Jean-de-Luz gefietst.

Een leuk dorp met veel vakwerkhuizen, een mooi plein met heel veel goed bezette terrassen, een grote jachthaven en heel veel toeristen. Opvallend veel, te dikke, heel moeizaam lopende bejaarden.

Er is een hele mooie kerk, de zijwanden van de kerk hebben 3 open galerijen boven elkaar. De achterwand van het koor bestaat uit een soort gouden beeldjes in gouden lijsten. Er leek een begrafenisdienst op komst; er stond een lijkenwagen met 4 mannen in het zwart voor de deur, er waren veel mensen in groepjes voor de ingang en binnen drentelden enkele mannen rond die ws. plaatsen moesten aanwijzen. Daar tussendoor liepen wij en meerdere toeristen om de kerk te bekijken. De thermometer gaf vanmiddag 22,5 graden in de schaduw, het was inderdaad heerlijk weer bij weinig wind. Tegen de avond waren er weer ruim 50 plaatsen bezet op de camping. Het campingrestaurant is op woensdag en donderdag gesloten, dus zelf voor het diner zorgen. Je kunt hier in de supermarkt je reeds bereide maaltijd samenstellen en meenemen om thuis op te warmen. Er is altijd keuze uit meerdere vlees en groentengerechten. Wij hebben de door de supermarktkok vers bereide gegratineerde aardappeltjes meegenomen. Ze smaakten prima.

Inmiddels begint de afstandsbediening van de satellietontvanger kuren te krijgen. Diverse knoppen reageren niet meer. Op dit moment lukt het nog om beeld te krijgen.

Vrijdag 8 oktober:Vanmorgen via de “corniche”” naar Hendaye gereden en daar de Frans/Spaanse grens gepasseerd. Geen enkele agent of controle gezien, wel werd iedereen die Frankrijk in wilde rijden gecontroleerd op???; de Fransen hadden er speciaal een partytent voor op een weghelft gezet.

Eerst maar diesel getankt in Irun, diesel is in Spanje veel goedkoper dan in Frankrijk. Vervolgens via een tamelijk smalle weg, erg bochtige mooie bergroute naar Azpeitia gereden. In Azpeitia ligt het heiligdom van Sint Ignatius.Het is een complex rond het geboortehuis van Ignatius van Loyola. Er is een enorme massieve ronde basiliek met bijgebouwen gebouwd rond 1600. In de basiliek is erg veel marmer gebruikt. Het heeft een prachtige koepel en 7 zij-altaren. Er waren heel weinig bezoekers. Toen we uit de basiliek kwamen zagen we in het gebouw ernaast een ingang. Het bleek een toren van 4 verdiepingen te zijn die tegen betaling kon worden bezocht. Een bijzonder chagrijnige dame verkocht ons een entreekaartje en gaf een beknopte uitleg over de te volgen route.

Een mooi onderhouden gebouw met verklaring van de ruimtes en een expositie over de levensloop van de heilige Ignatius. Heel opmerkelijk vonden we het kanon dat voor de verdediging werd gebruikt.

Na het bezoek bij het restaurantje naast de basiliek koffie en een broodje genomen. In de basiliek en het museum was een mondmasker verplicht, bij het restaurantje geen mondmasker gezien.

Bij de publieke toiletten stond, vastgezet in de grond als service voor fietsers een fietspomp en daaraan met staalkabels vastgemaakt wat gereedschap.

Via een mooie andere route naar Zarautz gereden, waar we nu op een hele grote camping staan, met zicht op de zee.

De camping is bijzonder goed gevuld, voornamelijk met surfers met (kampeer)busjes. Er schijnt dit weekend een groot surfevenement te zijn.

Het was bijna windstil en zonnig; een mooie zomerdag, als de zon onder gaat koelt het wel heel snel af.

Naast de camping ligt een restaurant, we zijn er vanavond gaan eten. De serveerster sprak alleen Spaans, maar deed heel erg veel moeite om ons van het gewenste eten te voorzien. Dat is gelukt, maar erg bijzonder was ons maal niet.