Veilig thuis gearriveerd

22 november 2021:De reis naar Frankrijk ging voorspoedig: weinig verkeer op de weg, wel veel kilometers erg mistig. Na Zarautz ook veel regen en soms een echte hoosbui. Bij de grens met Frankrijk stonden een aantal bewapende militairen, er stond ook een soort partytent voor controles. Wij mochten zonder controles doorrijden, net als de meeste passanten op dat moment.

Op de camping in Urrugne was het al best druk, er stonden nog een paar campers die er 7 weken geleden ook al stonden. Best apart, want de 10 voorgaande jaren zagen we zelden iemand meerdere weken daar verblijven in dit seizoen. We zijn na een rustige nacht en ons ontbijt verder noordwaarts gereden, ong. 470 km was de bedoeling. Onderweg allerhande weer: eerst zon, toen miezerregen en uiteindelijk veel bewolking. Ten zuiden van Bordeaux ergens een broodje met koffie voor de lunch. Als we dat binnen wilden opeten moesten we de coronavaccinatiebewijs laten zien. Zo gezegd, zo gedaan. We wilden overnachten op een camperplaats bij een meer, helaas ging de poort niet open. Bij controle van mijn toegangspasje leek dat kaartje gewoon in orde, maar de poort bleef gesloten. Telefonische hulp inroepen werkte ook niet, de computer begreep de hulpvraag niet.(zucht). Dan maar een eind terug rijden naar Futuroscope. Helaas was daar de normale overnachtingsplaats gesloten ivm. bouwwerkzaamheden en het alternatief konden we niet vinden. Wel raakten we verdwaald op de megaparkeerplaats van Futuroscope. Inmiddels was het donker en na zessen. Een van de koplampen van de camper had er ook de brui aan gegeven. Uiteindelijk zijn we op een stille, lege parkeerplaats in de hotelwijk bij Futuroscope gaan staan. Eindelijk tijd voor het avondmaal. Het stormt behoorlijk hier, maar gelukkig is het droog.

23 November 2021: Het heeft bijna heel de nacht gestormd, maar verder was het wel rustig en hebben we redelijk geslapen. De zon scheen toen we vertrokken. Op de weg was het rustig en rond de middag hebben we in een groot winkelcentrum bij Orleans een broodje gegeten (vaccinatiebewijscontrole!) en een trui gekocht. Daarna via de route national door een redelijk vlak landbouwgebied naar een camping ten zuiden van Parijs gereden. Wij kwamen gelijk aan met 2 nederlandse jongens die graag verder willen reizen naar Marokko; meer Nederlanders hebben we hier niet gezien. De camping is niet groot, wel rommelig met veel vaste bewoners. De koplamp van de camper is weer gerepareerd, een stekkertje zat los.

24 november 2021: Het sanitair op de camping bij Parijs is oud maar schoon en alles werkt naar behoren. Douchen en je spullen droog houden is echter een uitdaging. Het douchehok is erg klein, een minischapje aan een muur en 2 kledinghaakjes. Dus alle kleding etc. maar in een grote plastic zak aan de haakjes. Heerlijk warm water dat wel. De reis naar huis ging voorspoedig. Om de Kennedytunnel in Antwerpen te omzeilen zijn we via Brussel naar Antwerpen gereden. Druk op de weg was het overal wel, maar rond drie-en waren we thuis. ong. 6500 km op de teller.

Alle virtuele medereizigers bedankt.

Tussenstop in Tordesillas

Zaterdag 20 november 2021:Gister morgen was het erg koud, geen idee of het in de nacht gevroren had. We zijn na het ontbijt weer op weg gegaan naar de volgende stop. Onderweg bij een Lidl boodschappen gedaan, ons brood was op. Op ons gemak naar het ong. 100 km noordelijker gelegen Tordesillas gereden. Weinig verkeer op de weg door het uitgestrekte overwegend vlakke landbouwgebied. De camping in Tordesillas ligt dicht bij de autoweg en bijna in het dorpscentrum. In de zomer vast een hele mooie camping, nu een beetje kaal en verlaten, maar met prachtig verwarmd sanitair. We schrijven ons in, kiezen een staanplaats, eten een broodje en wandelen over een mooie oude brug naar het centrum. Tordesillas is een heel oud stadje, met veel smalle straatjes en oude, soms verwaarloosde gebouwen. “De stad is onder andere bekend door het Verdrag van Tordesillas van 7 juni 1494, dat de opdeling van toen bekende niet-Europese wereld tussen Castilië en Portugal, die de eerste ontdekkingsreizen organiseerden, regelde”.We lopen door de straatjes en bekijken wat gebouwen aan de buitenkant, bijna alles is gesloten en sommige gebouwen zijn in zo’n slechte staat dat ze ws. nooit meer open gaan. Er is ook veel opgeknapt en nieuwbouw passend bij, en in overeenstemming met de oude gebouwen. Lunchtijd is hier tussen 14.00 en 17.00. Om 14.00 sluiten alle winkels en musea en wordt het in de horeca en op terrassen druk.

Wij zoeken een zonnig terrasje op op de Plaza Major, een mooi plein geheel omgeven door gebouwen en waaraan ook het gemeentehuis ligt.

Hoewel het heel de dag zonnig was, koelt het na vieren toch snel af.

Vanmorgen om 8.00 was het 2,3 graden buiten. De zon kwam om half tien en toen steeg de temperatuur gelijk een paar graden.

We hebben een Klooster bezocht, het Convento van Santa Clara. Het Klooster was eerder een kasteel en pas later een klooster. De eerste bouwsels stammen uit ong. 1350 na chr. Later is er bijgebouwd en herbouwd. Meerdere bouwstijlen bij elkaar geraapt, maar een heleboel nog in originele staat. Ook de Moren hebben hun bouwstijl neergezet, tevens ook een Arabisch badhuis. Het is een heel mooi klooster waar je alleen onder leiding binnen mag en alleen met een gids. Een groep die binnen mag bestaat uit ong. 8 personen, we hadden geluk en konden gelijk aansluiten. Foto's mogen absoluut niet gemaakt worden in het klooster. De tour is in dit seizoen alleen in het Spaans, maar de gids vertelde speciaal voor ons de belangrijkste wetenswaardigheden in het Frans. Er zijn prachtige originele muurschilderingen, maar ook een gipsboog vol kleuren en reliëffiguren , de boog is bij toeval ontdekt. De rondleiding duurde ongeveer een uur. Je bezoekt maar een deel van het klooster, want er wonen nog 6 nonnen. De Clarissen hebben nooit contact met de buitenwereld, ze volgen de mis die er elke zondag in de kloosterkapel is vanachter een tamelijk kleinmazig ijzeren hek. De H.Communie wordt de dames aangereikt via een luik. De complete geschiedenis van dit kasteel/klooster is te lezen op: https://www.patrimonionacional.es/visita/real-monasterio-de-santa-clara-de-tordesillas .

Na de rondleiding hebben we als lunch een broodje gegeten op het vandaag superdruk bezochte Plaza Major.

Terug op de camping zijn we met Bubbles naar een ander deel van de stad gelopen om brood voor het ontbijt van morgen te kopen. Vanavond hebben we heerlijk gegeten in het restaurant behorend bij de camping. Misschien wel het laatste diner buitenshuis voor dit jaar gezien de stijgende lijn in coronabesmettingen.

Morgen verder naar Frankrijk.

Op weg naar huis

Woensdag 17 november 2021: Gisteren nog wat boodschappen gedaan. Op een terras gezellig praatje gemaakt met een Noors stel dat de winter doorbrengt in een appartement in de buurt. Onze tolregistratie voor elektronische tol is verlopen, dus opnieuw geregistreerd, je weet maar nooit of het nodig is en een boete kost heel wat meer dan registratie. Vanmorgen op tijd opgestaan want het is helaas tijd om te vertrekken. Om half negen zijn we startklaar en hebben afscheid genomen van mede Nederlanders uit Lage Zwaluwe. We hadden hen al ontmoet op de camping in Albufeira en weer op deze camperplaats. We kwamen elkaar ook regelmatig tegen op onze dagelijkse fietstochten. Zij blijven voorlopig in Zuid Europa, het is hun eerste camperreis.

We tanken nog diesel in Tavira en dan beginnen we aan de reis naar het noorden. We blijven nog even in Portugal, rijden de IC27 en vervolgens de IP2 in Oost Portugal naar het noorden. Het is een overwegend goede weg door een zeer afwisselend landschap. Eerst een droog en dor heuvel landschap, het stuwmeer bij Foz de Odeleite heeft een erg lage waterstand.

Op sommige stukken staan veel olijfbomen, soms heel veel druiven, maar meer noordelijk ook weilanden en veeteelt, soms veel schapen. Opmerkelijk: we zien meermaals pasgeboren lammetjes in november.

We zien ook een aantal dorpen met een oude burcht en natuurlijk kerken.

Op de grote vuilnisbelt van Beja verblijven honderden ooievaars, blijkbaar genoeg voedsel voor deze dieren. Ten noorden van Beja wordt het landschap groener: er groeit gras en hier en daar zijn ook akkers waarop iets groens groeit. Het heeft hier vast recent geregend.

Rond de middag zijn we bij Evora en willen we wel wat koffie eneen broodje. In een van de buitenwijken zien we een cafetaria/snackbar. Er is ruime parkeergelegenheid. Bubbles maakt een wandelingetje en daarna gaan we naar het snackcafe. Het is een leuk zaakje en het is er best druk, voornamelijk scholieren. We eten een (reuze)tostie voor twee met koffie en kunnen er weer even tegen.

Bij Estremoz staat de poort van Evora, een mooie oude toegangspoort.

In de buurt van Portalegre staan veel kurkeikenbossen, op de stammen staat het jaartal wanneer de schors voor het laatst van de stam is gehaald.

Er zijn in deze regio niet veel campings en nog minder campings die nog open zijn.

We gaan naar Quinta de Pomarinho, een kleine camping 11 km voor Castelo de Vide. De camping ligt in de natuur, heeft grote plaatsen en de eigenaren zijn 2 nederlanders.

We mogen een mooie plek uitzoeken. Er staan nog ong. 15 medekampeerders, Duitsers, Zwitsers en Portugezen. Wij zijn de enige Nederlanders. Er stond al heel de dag een koude wind, later op de avond gaat het steeds harder waaien met af en toe harde windvlagen. TV kijken is er niet bij, de satelliet schotel waait steeds uit positie.

Donderdag 18 november 2021:Het was doodstil vannacht, en behoorlijk fris ook. Na het ontbijt zijn we weer vertrokken, verder naar het Noorden om bij Vilar Formoso Spanje in te rijden. Er is weinig verkeer op de lokale wegen. We rijden weer door een zeer afwisselend landschap. Eerst een landschap bestaande uit veel grote keien en rotsblokken, een gedeelte van de route slingert door een bergachtig landschap. Het grootste deel rijden we tolweg.

We zien heel veel grote roofvogels, maar ook weer pasgeboren lammetjes, veel runderen en soms grote kuddes schapen. Volgens de Zwitser op de camping heeft het enkele weken geleden flink geregend en begon toen vanalles te groeien zodat het landschap weer groen werd en dat is ook te zien onderweg. In de meeste riviertjes en sloten stroomt hier water. Ook de herfst is hier in noord Portugal duidelijk aanwezig; de bladeren van de loofbomen hebben inmiddels hele mooie kleuren. We passeren een paar mooie oude dorpjes.

In de buurt van Fundao zien we een grote kolonie ooievaars , ze hebben heel veel nesten in bomen.

Vanuit Portugal Spanje inrijden is geen probleem, er is geen enkele grenscontrole. Doordat we een andere tijdzone inrijden is het wel gelijk een uur later. Het landschap wordt vlakker en we zien weer akkerbouw en soms veeteelt.

We rijden naar Hotel en camping Regio in Salamanca. Een saaie maar degelijke overnachtinsplek waar we nog even in het zonnetje konden zitten. Vandaag toch weer 350 km gereden. Inmiddels is het buiten afgekoeld tot 6 graden.

Tavira

Woensdag 10 november 2021: Na het ontbijt hebben we opgeruimd. Alvorens te kunnen vertrekken moest de elektra afgekoppeld worden. De receptie bellen lukte niet, storing bij Vodafone bleek later, dus per fiets naar de receptie voor het verzoek elektra af te koppelen. Er kwam meteen een medewerker voor het afkoppelen van de elektra. Bij aankomst bij de receptie om te betalen waren we in 5 minuten klaar en had ik mijn acsi id kaartje weer terug. Prima georganiseerde camping, jammer van de overdaad aan schaduw in dit seizoen. We zijn we vanuit Olhao naar het 30 km verder gelegen Tavira gereden. In Tavira zijn we beland op een prachtige camperplaats: plek uitzoeken, registreren en klaars is kees. Nog voor we geinstalleerd zijn staan onze Duitse kennissen er ook. Zij installeren zich 2 paden verder. We maken een fietstocht door het dorp en doen boodschappen in een enorme supermarkt in de buurt. We komen al snel een aantal mensen tegen die we op eerdere campings deze reis ontmoet hebben. Wat is de wereld klein.

Donderdag 11 november 2021: Sint Maarten in Nederland en het startschot voor Carnaval, maar door corona weinig aktiviteiten in Nederland. Hier in Portugal niks te merken van alle gebeurtenissen in Nederland.

We zijn naar een ankerkerkhof in buurdorp Santa Luzia, plage Barril gefietst. Het laatste stukje kan alleen te voet of met een treintje bereikt worden. Het is een beschermd natuurgebied. Wij hebben het treintje genomen. Onderweg zagen we watervogels en heel veel bezige, erg snel bewegende krabjes die in holletjes in de modder lijken te wonen. Het ankerkerkhof bestaat uit een duinenveld vol zware ankers. De ankers werden ooit gebruikt om de visnetten vast te zetten in de zee, maar liggen nu weg te roesten. Er is een brede strook mooi wit zandstrand. Het is er niet druk, het is vandaag ook niet echt een strandtemperatuur. Na het bezoek aan het ankerkerkhof is het lunchtijd, een megatosti met koffie in een restaurantje stilt de honger. Nog kunnen genieten van de zon. Er stond sinds gisteren een gieter met water in de zon en vandaag laat in de middag was het water in de gieter lauwwarm, een mooie temperatuur om Bubbles mee te wassen. Bubbles zat vol zand van de vorige camping.

Zaterdag 13 november 2021:Gisteren was het weer tijd voor wat boodschappen en daarna een bezoekje aan het centrum van Tavira. Eerst naar de gemeentelijke overdekte markthal. Ze verkopen er groenten en vlees. Het was er niet druk. Een groots aangekondigde kookdemonstratie kon ook al niet veel publiek aantrekken. Tavira heeft op een heuvel een kasteelruÏne met een prima onderhouden tuin tussen de muren. We hebben gelezen dat Tavira 40 kerken heeft, 2 ervan liggen bij de kasteelruÏne, beide zijn tevens museum en kosten dus entreegeld. In een ander deel van het stadje ligt een erg oude kerk, vorige keer dat we er voorbij kwamen was er een begrafenis, nu stond de deur uitnodigend open. Blijkt er een dodewake te zijn. Er is een kapel bij de kerk waar je niet naar binnen mag, maar wel binnen kunt kijken. Heel bijzonder, alle beelden lijken wel aangeklede poppen. Er is een leuke kledingwinkel in de volgende straat, toch even binnen kijken. Ik heb er een leuk vest gekocht. Daarna hebben we nog een ijsje gegeten op het plein bij de oude brug. Bubbles was meegegaan in de fietstas bij Thieu. Toen we een ijsje zaten te eten was een jonge man zo onder de indruk van een hond in een fietstas dat hij meerdere foto’s heeft gemaakt. Toen we terug wilden fietsen naar de camperplaats bleek mijn fiets weer een lekke band te hebben, de 3^e keer in 3 weken. Terug op de camperplaats heeft Thieu de fietsband weer geplakt, de vorige reparatie lekte weer. De diefstalbeveiliging bleek nog aan het gekochte vest te zitten, dus toen maar snel op Thieu’s fiets terug naar de winkel. Het alarm ging meteen af bij binnenkomst in de winkel en de verkoopster begreep onmiddellijk wat er fout was gegaan bij het afrekenen.

Vanmorgen was de fietsband weer leeg. Een stukje verder zat een dame met krulspelden in het haar voor de camper, ik wist niet dat krulspelden nog bestonden. Thieu heeft een nieuwe band gekocht in een fietsenwinkeltje en die gemonteerd met wat hulp van de Duitse Heinrich. Ik ben met Heinrichs vrouw Christa naar het megawinkelcentrum gegaan. Behalve een megasupermarkt zijn er heel veel andere winkels en een restauranthoek met diverse zelfbdieningsrestaurantjes, McDonalds stijl. Alles al versierd voor de kerst. Christa waande zich in het Paradijs. Ik ben voor de lunch terug gegaan naar de camper, Christa heeft nog urenlang rondgedoold in het centrum. Toen ze eindelijk terugkwam was het borreltijd.

Thieu en ik zijn gaan eten in de restauranthoek in het winkelcentrum, Je kunt er van alles krijgen, er is een Indiaas restaurantje, een visrestaurantje, iets met burgers etc. Wij aten bij een soort kip en vleesrestaurantje. Je bestelt je maaltijd, betaalt en vervolgens mag je salade samenstellen die dan voor je opgeschept wordt. Gegrilde kipfilet, salade, frietjes en een fles water, goedkoop, simpel en toch smakelijk. Er waren best veel eters. Alle tafeltjes stonden minimaal 2 meter uit elkaar.

Zondag 14 november 2021:Vanmorgen afscheid genomen van de Duitse Christa en Heinrich, zij reizen verder naar Spanje. Nu mijn fiets een nieuwe band heeft kunnen we weer ergens heen. In de Algarve loopt een fietsroute; de Ecovia de Litoral. We fietsten al een stukje van deze route in de buurt van Faro, nu nemen we het stuk van Tavira naar Cabanes de Tavira. Bubbles gaat mee in de fietstas. De route loopt langs de zoutpannen en door natuurpark Rio Formosa. Het is zondag en er zijn veel fietsers en wandelaars onderweg. Bubbles wordt bewonderd en gefotografeerd, een hele bezienswaardigheid in een fietstas opeens. We komen een Nederlands echtpaar tegen die op zoek zijn naar de Flamingo’s, maar die zijn er niet op dit stukje. In Cabanes de Tavira loopt een verhoogd wandelpad langs de waterkant van de lagune, er zijn meerdere restaurantjes. In het Vitamine Cafe bestellen we koffie, 2 wijn, 2 bier en een grote tosti. We zitten er naast een erg moeilijk lopende oude dame, zij blijkt een 78 jarige uit Ijsland die vroeger in Portugal werkte en nu haar oude dag slijt in deze streek, ze wordt vergezeld door een 83 jarige Deen die voor haar cigaretten en een krant heeft gehaald. Bij het afrekenen van de lunch betalen we minder dan 10 euro. We worden hier regelmatig verrast door de lage prijzen.

Op de terugweg zijn we nog naar een ander deel van de lagune gefietst, er staat een ruÏne van een fort, maar die is amper bereikbaar.

Terug op de camperplaats worden we onmiddellijk begroet door onze overbuurman, een Belg met een grote camper. Hij heeft op de heenweg ergens benzine getankt in plaats van diesel, gevolg: opgesleept naar een garage, tank leeggezogen ,filters verwisseld en tot zijn afgrijzen moest hij zowel de benzine als de diesel afrekenen.

Het zit de man niet mee, hij moet elk jaar met medische keuring zijn groot rijbewijs verlengen en dat kost geld, tevens is hij door de camperverzekering verplicht om een veiligheidssysteem aangesloten op een alarmcentrale te hebben, die werken ook niet voor niks. Hij wilde een derde coronavaccinatie voor vertrek naar Portugal, maar dat werd geweigerd, ook daarover is hij ontstemd.

Het is al dagen zonnig en wolkenloos, maar vandaag waait er een wat frisse wind en ruiken we af en toe de waterzuivering die een stuk verder ligt.

Maandag 15 november 2021:Vandaag de camper wat opgeruimd, even een mega Chinees koopjescentrum bezocht, het is een soort Action, maar dan 4x zo groot. Een nieuw badkamermatje gekocht. Vervolgens Bubbles opgehaald en naar het buurdorp gefietst voor de lunch. Een omelet en Tosti deze keer, wederom bij het Vitamine Café. Er waren nog meer eters op het terras. Daarna terug naar de camperplaats. Op de terugweg zagen we op een pleintje allerhande versieringen, geen idee waarom, maar wel leuk; er hing vanalles in de aanwezige bomen en de boomstammen waren versierd met haakwerkjes. Er stonden ook een paar zeepaardjes van schelpen.

Meestal staan we op een camping: meer ruimte om te staan en toiletten en douches. Deze keer een camperplaats vanwege de gunstige ligging bij het stadje. Douches zijn er wel, toiletten niet. In Portugal zijn er meerdere van deze camperplaatsen, allen zonder toiletten. Hoewel we een eigen toilet hebben is een echt toilet toch prettiger en dat vinden meer camperplaats gasten. De toiletten in het nabijgelegen winkelcentrum zijn dan ook een goed bezochte locatie.

Olhao/Faro

Maandag 8 november 2021:Ondanks dat de camping in Fuseta in het dorp en bij de vissershaven ligt, was het doodstil vannacht. Vanmorgen was het duidelijk laagwater in de lagune, meer vogels te zien. Op de camping vliegen veel turkse tortels, ze maken veel lawaai. Voor tienen waren we van de camping af. In Portugal moeten we toch regelmatig cash betalen, betalen met pinpas is nog lang niet vanzelfsprekend, dus gelijk maar geld gehaald uit de ATM bij de camping. We zijn naar Camping Olhao gegaan, van daaruit kunnen we Faro bezoeken en we zullen er Duitsers ontmoeten die we eerder ook zagen. Een zeer vriendelijke receptiemedewerker schrijft ons in, we mogen een plek zoeken en dat melden bij de receptie, dan komt er een medewerker de elektra aansluiten. Wij krijgen een set toegangspasjes en zelfs Bubbles heeft voor het eerst in haar hondenleven een toegangspasje. De camping blijkt enorm groot, overal langs de paden staan overwinteraars, niet omdat er geen plek is, maar de paden hebben weinig schaduw, de echte plekken zijn zeer schaduwrijk. We rijden een rondje, en bellen dan de Duitsers. We blijken in hun buurt te zijn. We staan met 2 andere Nederlanders en een Duitse camper op een enorm veld wat in de zomer gereserveerd is voor tenten, de Duitse kennissen staan een veld verder. Het vreemde is, dat we deze Nederlanders eerder ontmoet hebben in Coimbra. De afstand tot de receptie blijkt 800 meter te zijn, de camping heeft 700 staanplaatsen, een echte megacamping dus. We zijn even naar het dorpscentrum van Olhao gefietst, het dorp heeft een oud centrum met smalle straatjes en oude huizen, sommigen kunnen wel renovatie of onderhoud gebruiken. In een van de kerken was een begrafenis bezig. Bij de grote, langgerekte jacht- en vissershaven liggen heel veel restaurantjes, er waren overal wel mensen op de terrassen, wat er gezellig uitzag. De gemeentelijk overdekte voedingswarenmarkt ligt ook bij die haven, de markt is elke dag tot 14.00 geopend.

Er staan meerdere betegelde bankjes bij de haven, allemaal met een afbeelding op tegels op de opstaande rugkant.

Er lopen apart van elkaar 2 sjofel uitziende oude dames rond met al hun bezittingen in een winkelkarretje, triest om te zien.

Dinsdag 9 november 2021: Vanmorgen voor half tien zon onder de luifel, alles warmt gelijk op. Er kwam een hele grote kudde geiten voorbij, net buiten de hekken van de camping; de buurhond wilde meelopen en de herder bekeek alles vanaf een afstandje. Na het ontbijt zijn we met de Christa en Heinrich, de Duitse kennissen naar Faro gefietst. Eigenlijk zouden we een taxi nemen, maar die leek wat prijzig. Heinrich had fietsnavigatie, en wij volgden. De rit ging over een nieuw aangelegd fietspad langs de zoutpannen, een interessante rit waarbij we ook watervogels en Flamingo’s zagen. Het fietspad loopt merendeels naast een spoorlijntje, maar opeens hield het pad op. Er stond een groot hek zodat we niet verder konden; (geld op??). Verder via een drukke weg. Ruim 1,5 uur nodig voor 18 km. In het kleine, leuke, oude centrum wilden we wel wat drinken na de fietsrit. Alleen drankjes bij een maaltijd, was de boodschap. We bedachten dat het lunchtijd was en bestelden een tonijnsalade. De salade was verrassend, tonijn met witte bonen in een sausje. Wel lekker.

Een wandeling door het stadje, daarna op weg naar een kerk met botten en schedels. Helaas ging de kerk pas later weer open voor bezichtiging en zijn we terug gefietst naar de camping. 32 km stonden bij thuiskomst op de fietscomputer.

Albufeira en Vissersdorpje Fuseta

Zondag 7 november:Een paar rustige dagen in een bijzonder rustig Albufeira, weinig toeristen, half gevulde terrassen. De Zuid-Amerikaanse panfluit-artiesten staan op het centrale plein, het klinkt erg gezellig. Bijna lege winkelstraatjes , gesloten horeca, soms vanwege een afgelopen seizoen, soms duidelijk voorgoed verdwenen, overal leegstand. Aan het strand worden de terrassen nog wel redelijk bezocht, maar het weer werkt ook niet mee, het is wel zonnig, maar er waait een erg koude wind. Op de camping installeren steeds meer overwinteraars, het deel waar wij een plekje vonden wordt vooral bevolkt door mensen die een paar dagen blijven en dan verder trekken.

Ik heb de kapster bezocht, altijd een avontuur in het buitenland. Deze dame knipte mijn haren erg kort, maar voor ze klaar was had ze 2 knipscharen opzij moeten leggen, een viel uit elkaar en de ander knipte ook niet naar behoren. Kam allemaal door haar dochtertje begreep ik uit haar woorden.??

Onze buurman is een man alleen, pas met pensioen gegaan; hij bewoont een min of meer tot camper verbouwde bus en houdt van kano-en, hij ziet een lange winter in Zuid-Europa helemaal zitten. De andere buren zijn een stel dat gewend was door de wereld te reizen, hun laatste reis was van Zuid-Amerika tot Alaska, ze waren net op tijd in Nederland voor de wereld dicht ging door Corona. Een Engels stel trekt nu even door Portugal, maar moet weldra naar huis ivm. werk. Een ander Nederlands stel trekt voor het eerst enkele maanden door zuid Europa en dat bevalt goed. Als de zonder ondergaat tegen zessen, en dat gaat heel snel, dan koelt het gelijk flink af; het was vannacht minder dan 10 graden. Bubbles was erg onrustig vannacht, ze bleef heen en weer lopen, wilde steeds de camper uit en wilde ook niet meer terug in de camper. We hebben geen idee waarom ze onrustig was, maar uiteindelijk kort aangelijnd in mijn buurt gelegd en toen hebben we toch allemaal wat geslapen. Vandaag overdag was haar gedrag weer als vanouds.

Toen een Nederlander in onze buurt hoorde dat we gingen vertrekken wilde hij onze stek wel overnemen, hij vroeg of hij er vast een tafel mocht neerzetten ten teken dat de plek bezet was als wij weg zouden rijden. Ja hoor, zet maar neer. De plek die wij hadden was bijna heel de dag zonnig.

Op de vierbaans regionale weg die we reden werden we af en toe verrast door fietsers, hier gewoon toegestaan want fietspaden moeten nog uitgevonden worden.

We zijn naar Fuseta gereden, 50 km westelijker. Fuseta is een klein vissersdorp aan een Lagune en volgens sommigen een “must see” plek. Het is inderdaad een klein dorp met authentieke huisjes en smalle straatjes, een enorme haven gevuld met vissersbootjes en gelegen aan een mooie lagune met een fraai stuk strand. Bij de haven liggen kleine houten huisjes, we dachten eerst aan strandhuisjes, of een onderkomen voor zwervers, maar bij een aantal huisjes lagen visspullen en visnetten. Elke visser een huisje?

Lopend door het dorpje kwamen we uit bij een welgevulde begraafplaats, veel huisjes die als familiegraf dienen. De klokkentoren van de kerk stamt uit midden 19^e eeuw, het bijzondere van deze toren is dat hij klokkentoren en vuurtoren is. Overal in Portugal houden ze van mooie schoorsteentjes op hun dak, er zijn vele varianten, ook i dit dorp. Rond de Lagune zouden allerlei dieren leven, maar die hebben we niet gezien, wel meerdere vogelsoorten.

We blijven nu 1 nacht op een camping in dit dorp, op de camping staan veel vaste kampeerders en overwinteraars.

De dame bij de receptie zag eruit als een maanmannetje met te grote huishoudhandschoenen. Ze wilde persé de paspoorten zien en pakte die dan op armlengte afstand aan door een klein gat in het raam. Haar humeur was niet al te best, maar we kregen wel een plekje voor de nacht.

Castro Verde en Silves

Vrijdag 29 oktober 2021: De weersvoorspellingen zijn ronduit slecht, veel wind en veel regen voor de komende dagen. De camping aan het stuwmeer wordt bij veel regen modderig volgens de campingleiding. Dat en het feit dat de camping ver van de bewoonde wereld ligt heeft ons en een aantal anderen doen besluiten te verhuizen naar minder zanderige plekken in wat dichter bevolkte oorden. Een stel was zelfs van plan naar een plek 500 km verder te rijden.

Wij zijn 60 km zuidelijker naar de gemeentecamping gegaan in een rustig dorpje genaamd Castro Verde.

Toen we vertrokken was het droog en scheen af en toe de zon. Onderweg passeerden we maar een paar dorpjes, veel landbouw gerelateerde bedrijven, fruit boomgaarden zoals peren en perzikken en heel veel olijven. Zitten er in Nederland vaak veel meeuwen op pas geploegd land, hier zaten heel veel koereigers. Er was een stukje weg waar bijna alle bomen ontdaan waren van hun schors. De bomen zijn Kurkeiken, de schors wordt van de bomen gehaald en verwerkt tot kurkproducten.

Bijna alle huizen in de dorpjes zijn wit met gele accenten, ziet er leuk uit. We passeerden een man die 3 paarden naar een drinkplaats bracht om te drinken.

Op de camping zijn verhardde plaatsen, wel fijn bij nat weer. Er staan ook op deze camping meerdere nationaliteiten, de meesten op doorreis, een enkeling blijft heel de winter hier. Op een paar spetters na is het roog gebleven en de temperatuur was aangenaam. We hebben heel even een rondje gefietst door het dorpje. Het blijkt een halte te zijn op een pelgimsroute naar Santiago de Compostella. Een prachtig gedecoreerd kerkje is de stempelplaats voor de pelgrims. Er zijn schilderingen in de kerk die helemaal niks met religie te maken hebben, ze beelden de gevechten tijdens de slag bij Ourique van de eerste koning van Portugal uit.

Tegen de avond begon het harder te waaien en om 22.00 uur viel een flinke bui.

Zondag 31 oktober: Gisteren heeft het nagenoeg heel de dag geregend, toen het tegen de avond wat droger werd zijn we het uitgestorven dorpje ingelopen op zoek naar een restaurantje waar we wat konden eten. De 2 restaurantjes die open waren, waren volgeboekt, dus maar terug naar de camping en zelf gekookt.

De buitentemperatuur is overdag meer dan 20 graden en ‘s-nachts ruim 19 graden, veel te warm in de nacht.

Vanmorgen begon de dag droog, maar toen we ingepakt hadden viel er weer een bui.

We zijn 80 km naar het zuiden gereden door een sterk glooiend landschap zonder dorpjes en over een weg met zeer slecht wegdek. In een deel van het gebied worden citrusvruchten geteeld, mandarijnen, sinaasappels, citroenen, maar ook granaatappels.

We verblijven nu op een camperplaats in Silves, een leuk oud dorp met smalle straatjes en een fort op een heuvel.

Toen we aankwamen was het erg druk in de buurt van de rivier. De jaarlijkse kanotocht vanuit Portimao was bezig en bracht veel volk op straat.

De camperplaats is minder dan half vol, 90% van de gasten bestaat uit Nederlanders. Er zijn hier veel ooievaars, overdag zie je ze vliegen of hoor je ze klepperen, voor de nacht verblijven ze met zijn allen in een weiland net buiten het dorp. Er viel vandaag nu en dan een bui, we hebben wel nog even buiten kunnen zitten, de temperatuur was ruim 20 graden.

Maandag 1 november 2021:Vannacht bleef de buitentemperatuur 20 graden, beetje warm voor de nacht. Vanmorgen begon de dag bewolkt, maar tegen elven scheen de zon. Al fietsend kwamen we uit bij een markt met schoenen en kleding etc. Weinig klanten op de markt en de aangeboden produkten leken ons erg duur voor deze regio. Bij de naastgelegen begraafplaats was het druk, het is Allerheiligen, een algemene feestdag in Portugal, maar alle winkels zijn wel gewoon open. Op de begraafplaats staan een soort huisjes, het zijn familiegraven, er zijn ook individuele graven en een soort urnenmuur. Tegen vijven daalde de temperatuur en kregen we weer een fikse regenbui. Daarna een mooie zonsondergang.

We zijn vlakbij gaan eten in een kip restaurantje. Het restaurantje was best goed bezet, hun menu was eenvoudig. We aten salade, frietjes en kip piripiri, dronken een glas wijn en een liter water, koffie toe en betaalden 17 euro totaal. We begrijpen niet hoe men zo goedkoop een maal kan serveren.

Woensdag 3 november 2021: Dinsdag weer een wisselend weerbeeld, veel bewolking, in de morgen ook zon, een aangename temperatuur. Later in de middag veel bewolking en af en toe een fikse bui.

De vaste wintergasten op de camperplaats zijn merendeels 75+. Er is een heer van 91, een dame met partner van 83, een Iers echtpaar van 82. De Ier vindt de reis vanuit Ierland naar de Algarve te moeilijk worden en heeft besloten dat dit zijn laatste winter in Portugal zal zijn. Hij heeft een oude camper, maar ook een Citroën 2CV (Lelijke Eend), de lelijke eend wil hij verkopen in Portugal. Een Engels echtpaar is met hun camperbusje op deze plek in Silves gestrand met pech, ze kunnen pas half november terecht in de garage.

Een rondje door de oude straatjes van Silves gefietst, er zijn hier en daar leuke pleintjes. Elektriciteitskastjes voor de huizen zijn vaak voorzien van een klein schilderwerkje. Bij het gemeentehuis zaten en vlogen honderden zwaluwen, we zagen geen nesten. Later op de middag viel er weer een fikse bui.

We zijn gaan eten in een restaurantje waar we 2 jaar geleden een keer gegeten hebben. Ze hebben een erg goede kok, het smaakte weer heerlijk. Toen we aan het dessert begonnen kregen we een berichtje van een Duits echtpaar dat we een paar campings terug ontmoet hadden. Ze bleken een straat verder op een camperplek te staan.

Een ontmoeting aansluitend aan ons diner was snel geregeld en we hadden nog een heel gezellige avond met hen.

Vanmorgen scheen de zon uitbundig. We hebben opgeruimd en zijn op ons gemak naar Albufeira gereden. In dit seizoen is er maar 1 receptiemedewerker bij camping Albufeira, de administratieve afwikkeling bij aankomst kost bij deze camping elke eer weer veel tijd.; gevolg een rij wachtenden. Wij hadden nog geluk, er was maar 1 persoon voor ons aan de beurt bij de receptie, evenzeer waren we bijna een uur verder toen we eindelijk de camping konden oprijden. Het is al best druk op de camping, nationaliteiten uit heel west Europa, ook veel Engelsen. De Engelsen hebben bijna allemaal een nieuwe nummerplaat zonder Eu-symbool, sommigen hebben het eu-symbool afgeplakt. Veel van de aanwezigen zijn duidelijk van plan langere tijd hier te blijven.

De zon en wolken wisselden elkaar af en er stond veel wind. Een was gedraaid en die was na ophangen na 2 uur al bijna droog. Het was niet echt warm vandaag en na vijven koelde het al snel flink af naar 12 graden nu.

Fatima, Tomar en het stuwmeer van Odivelas

Maandag 25 oktober 2021:Vannacht was er tot 06.00 uur heel harde muziek van buiten de camping die slapen onmogelijk maakte. Dat maakte het besluit om niet nog een nacht te blijven makkelijk. We zijn naar Fatima gereden, een bedevaartsoord dat je blijkbaar gezien moet hebben. Heel veel parkeerplaats rondom de basiliek,

Weinig bezoekers, dus plek voor het uitzoeken. Er zijn zes plaatsen speciaal voor campers en die waren wel bezet.

Eigenlijk viel het geheel wat tegen. Een heel groot plein voor een mooie kerk, aan de zijkant van het plein is een overdekte ruimte voor een mis, die was er ook rond het middaguur. Je kon ergens kaarsen kopen en die dan weer in een massaruimte aansteken en neerzetten. Dat deden veel mensen dan ook, sommigen ontstaken meer dan 10 kaarsen. De Basiliek was eenvoudig, mooi en goed onderhouden. Er was heel duidelijk een looprichting in de basiliek, ervan afwijken was lastig.

Aan weerszijden van de basiliek is een soort zuilengalerij met geschilderde taferelen van de kruisweg.

Binnen een uur hadden we het wel gezien en zijn een broodje gaan eten in een zaakje in de buurt van de parkeerplaatsen. Daar kwamen we een Portugees tegen die sinds zijn tiende in Nederland woont, maar met vrouw een schoonzus nu even in Fatima was.

We zijn daarna doorgereden naar Tomar, naar een voormalige camping die nu beschikbaar is als overnachtingsplaats voor campers. Een heel mooie parkachtige plek, toen we aankwamen best druk bezet. We vonden een plek en later op de middag wisselden meer plekken van bewoner. Een van de gebouwtjes wordt overdag gebruikt als corona testlocatie.

We waren al eerder hier, Tomar is een leuk plaatsje en bezit een prachtige oude abdij.

Dinsdag 26 oktober 2021:De oude abdij hebben wij al eerder bezocht, deze keer even niet.Vanmorgen hebben we wat groenten gekocht in de gemeentelijke overdekte markt, vervolgens voor boodschappen naar de supermarkt.

Vanmiddag even naar het centrum en iets gedronken in het middeleeuwse restaurantje. Het restaurantje is in middeleeuwse stijl ingericht, de wijn kregen we geserveerd in aardewerk kelkjes, het personeel had mideleeuwse kleding aan.

Vlakbij de camperplaats is een vaccinatielocatie, daar was vanmorgen een lange file van mensen die gevaccineerd wilden worden, de aanbevolen onderlinge afstand werd even vergeten. Ook het parkeergedrag was niet volgens de regels, de “Policia” besteedde er een halve dag aan om parkeerbonnen uit te schrijven.

In het water bij de brug leven grote vissen die vanmorgen gevoerd werden door 2 oude dames. Een drukte van jewelste in het water, de vissen sprongen voor de hapjes. De aanwezige zwaan liet zich niet storen.

Op de camperplaats arriveerde een Duits echtpaar waarvan de vrouw helemaal van slag was dat er geen douche en toiletten beschikbaar waren, in het door haar gebruikte boekje (uit 2017) staat de plek als volwaardige camping.

Uiteindelijk besloot ze toch te blijven want ze wilde heel graag het oude klooster bezoeken.

Genoten van de zonnige dag en vanavond heerlijk gegeten in een lokaal restaurantje.

Woensdag 27 oktober 2021: Het kostte vanochtend door parkeergedrag even moeite om de camperplaats af te rijden, vervolgens zijn we naar een camping bij het stuwmeer van Odivelas gereden.

Het was best een lange rit door veranderend landschap. Eerst heuvelachtig met veel naaldbomen en olijfbomen, soms strakke rijen gesnoeide olijfbomen , na Santarem minder heuvelachtig en droog. In uiterwaarden van wat (meest droogstaande) rivieren veel rijstvelden, het leek erop dat veel rijst inmiddels geoogst was. Meer naar het zuiden soms maisvelden, maar heel veel naaldbomen op een soort duinen/duinzand.

Bij het verlaten van de tolweg wilde de automaat het kaartje niet lezen dus konden we niet betalen en ging de slagboom niet omhoog. Een medewerker op afstand heeft uiteindelijk, zij het moeizaam het probleem opgelost en 23 euro armer mochten we verder rijden. Over een erg slecht onderhouden weg en door een duidelijk landbouwgebied bereikten we camping Markadia, aan het stuwmeer van Odivelas. De eerste plek in Portugal die ons vroeg naar een geldig coronavaccinatiebewijs.

De camping ligt ver van de bewoonde wereld in een natuurgebied, maar is een prachtig mooie plek. Geen plaats afbakening en vrije plaatskeuze. Wel moet er minimaal 10 meter ruimte blijven tussen de kampeerders. Geen probleem in dit seizoen. We hebben een plekje met geweldig uitzicht over het stuwmeer. Het is een ernorm groot terrein. We zijn zeker niet de enige gasten, er staan meerdere Engelsen, een aantal Nederlanders, Portugezen en nog wat andere nationaliteiten.

Donderdag 28 oktober:Muisstil en aardedonker was het vannacht. Vanochtend in het zonnetje ontbeten, genietend van het mooie uitzicht over het meer. Een bijzondere plek; een hagedis kwam voorbij, de vogeltjes fluiten, de konijnen hollen rond, er vliegen wat vlindertjes en in het meer zitten vissen die regelmatig hoog boven het water springen.

Bubbles vond het blijkbaar ook wel leuk en is alleen aan de wandel gegaan. Uiteindelijk bleek zij in de buurt te lopen snuffelen, leek onze zoektocht naar haar nogal overdreven te vinden.

Een 81-jarige Engelse dame is vanmorgen in haar kampeerbusje vertrokken. Eerst naar Valencia in Spanje en van daaruit terug naar Engeland. Een krasse dame.

Vanmiddag dan een late lunch gegeten in het campingrestaurant waar je een geweldig uitzicht hebt over het stuwmeer. Daarna opgeruimd, er wordt voor de komende dagen veel regen en wind voorspeld.