Maandag 11 oktober: Vanmorgen begon de dag mistig, toen we wegreden bleken laaghangende wolkenbanken de mist te veroorzaken, eenmaal beneden was er geen mist, wel zon.

Omdat het dinsdag een feestdag is en alle winkels gesloten zullen zijn eerst boodschappen gedaan bij een megasupermarkt. Daarna naar Perlora, 15 km westelijk van Gijon. Onderweg veel mooie baaien aan de rotsachtige kust. De autoweg loopt parallel aan de route national, wij hebben de autoweg genomen. Er zijn overal veel Fransen onderweg, zo ook vandaag op de weg. De kustweg loopt door erg bergachtig gebied en via de noordrand van het Picos gebergte. Veel weilanden en veeteelt in dit gebied.

We arriveerden halverwege de middag op de camping, een kleine terrassencamping op een rots in de zee. In de loop van de middag kwamen nog 10 andere kampeerders voor de nacht, sommige vaste gasten zijn ook aanwezig.

Er waait een stevige wind en er zijn hoge golven. We hebben een plek op een van de lagere terrassen, op het bovenste terras was het uitzicht mooier, maar waait het wel erg hard.

Het dichtstbijzijnde dorp is Candas, een leuk oud dorpje met een strandje en een vissershaven.

Er zijn veel restaurantjes in het dorpje en we hebben vanavond gegeten in een zeer druk bezocht zaakje.

Veel Spanjaarden kwamen voor een drankje en een hapje(tapas). Het drankje was voor bijna iedereen Sidra Penon, appelcider. Het leek wel de nationale drank. Het uitschenken was ook bijzonder. Elk glas werd gevuld door de fles op grote hoogte boven het glas te houden bij het vullen. Overigens werd er maar een bodempje cider ingeschonken, dat werd dan wel vele malen herhaald.

Er was ook nog een tafel met Engelsen om te eten, de rest van de gasten waren Spanjaarden en het personeel sprak alleen maar Spaans, ook de menukaart was alleen in het Spaans. Het is ons gelukt om een heerlijk maal te bestellen.

Dinsdag 12 oktober: Vanmorgen besloten om Aviles, een stadje 15 km hiervandaan te gaan bezoeken. Het treinstation is dichtbij de camping, maar je kunt er geen treinkaartje kopen. Bij de receptie dacht men dat je bij aankomst in het aankomststation alsnog kon betalen en met dat bewijs zou je dan het station kunnen verlaten. Volgens de dame in de receptie werkte dat in elk geval in Gijon zo. Wij gingen echter naar Aviles en bij aankomst konden we dus het stationnetje niet verlaten; de poortjes bleven gesloten. Er stond wel een ticket automaat met legio keuzemogelijkheden, maal alleen in het Spaans want de talenkeuzeknop werkte niet. We snapten er niks van, en konden dus het station niet uit. Een jong stel, alleen Spaans sprekend, zei dat het onmogelijk was om een uitloop ticket te kopen. Tja, wat nu..? Uiteindelijk opende het meisje met haar kaartje een poortje en hield dat open zodat wij eruit konden, zucht. Andere reizigers hebben toen de terugreiskaartjes voor ons aangemaakt, die konden we dan later gebruiken voor de terugreis. Daarna konden we rustig het stadje bezoeken.

Aviles heeft een heel kleurig oud historisch centrum met meerdere pleintjes en parken. Een enorm “Ayunamento”=stadhuis ligt aan de Plaza Espania. Er zijn heel erg veel cafeetjes en terrasjes, goed bezocht nu de Spanjaarden een vrije dag hadden. Sommige gebouwen hebben ook een galerij, handig als terras bij regen of hete zon.

Er zijn heel wat oude gebouwen, allemaal goed onderhouden en sommigen in gebruik als hotel. Ook kerkgebouwen en een klooster ontbreken niet.

Een broodje, koffie en een glas wijn op een terrasje, maakte ons 10 euro armer. Een belegd hard broodje valt onder de noemer “tapas”, of zoals men de hapjes hier noemt “pincho’s”. Ze kosten hooguit 1,5 euro per stuk, maar zijn voor ons voldoende als lunch.

Na nog een rondje door de drukke straatjes zijn we weer naar de camping gereisd. De trein vertrok met ruim een half uur vertraging, doordat het spoorwegpersoneel stakings akties hield waardoor sommige treinen uitvielen.

Ons eerder die dag gekochte kaartje werkte wel, dus geen probleem bij de thuisreis.

Nog even in de zon kunnen zitten, er stond veel minder wind dan gisteren.

We kregen als buren drie Jongelui en een oudere heer, rondtrekkend in tentjes. De jongelui zijn Engelsen, de man is Amerikaan en met pensioen. Voorlopig trekken ze samen door Europa. De jongelui hebben een jaartje vrij genomen om de wereld te verkennen. De Engelse jongelui klaagden dat de Brexit het reizen bemoeilijkt. De jongelui trekken zich weinig aan van de coronaregelgeving in deze regio: mondmaskers overal in publieke binnenruimten, en soms in drukke straten. We hebben wel eens het gevoel dat sommigen hier zelfs met mondmaskers slapen.

Bij veel huizen in deze regio staat een soort tuinhuis op poten, soms wordt het ook gebruikt als hooiopslag, terwijl onder het huis geparkeerd kan worden. We hebben niet kunnen achterhalen wat nou precies de functie van die etage op poten is.